เพลงนี้เป็น Soundtrack ของ Blog นี้ครับ เปิดฟัง พร้อมกับอ่านและดูรูปไปด้วยเพลินๆ เพลงนี้เป็นเพลงของ Billy Joel นักร้อง นักเปียโนที่โด่งดังที่สุดคนนึง เป็นวีดีโอ Live สมัยหนุ่มๆที่น้า Billy โชว์เก่าสูบบุหรี่ไปด้วยเล่นเปียโนไปด้วย แถมร้องเพลงนี้ด้วย ถ้าใครเป็นแฟนเพลง Hip hop น่าจะรู้ดีว่าเพลงนี้ถูกนำไป Sample เป็นเพลงอะไร
เมื่อประมาณช่วงเดือนสิงหาคมของปี 2011 ได้มีโอกาสเดินทางไปเที่ยวเมือง New York อีกครั้ง ครั้งนั้นเป็นครั้งที่ 3 อย่างเป็นทางการ (ถ้าไม่นับเดินทางไปกลับหลายๆครั้งช่วงปี 2000 สมัยที่ไปเรียนภาษาที่เมือง Philadelphia ที่ไม่ไกลจาก New York นัก) การเดินทางไป New York จากประเทศไทยนั้นเป็นเรื่องที่เหนื่อยพอสมควร เพราะต้องนั่งเครื่องบินร่วม 24 ชม. เรียกได้ว่าใช้เวลา 1 วันเต็มๆ ครั้งนี้เดินทางด้วยสายการบินของยูเครนที่ชื่อ aerosvit airline ทำให้ได้ไปเปลี่ยนเครื่องที่ยูเครน ด้วยตัวเองเป็นคนที่นอน(แบบนั่ง) ไม่ค่อยหลับ แถมยังตื่นง่าย ทำให้การเดินทางครั้งมีการนอนหลับและตื่นไปร่วม 10 ครั้งได้
ทริปนั้นเป็นทริปสั้นๆ ประมาณ 5-6 วัน ไปนอนบ้านรุ่นพี่ เดินช็อปปิ้งและก็ถ่ายรูปเล่นตามสถานที่ที่เราวางแผนไว้ อาทิเช่น Brooklyn Flea Market, Brookyln Bridge, Fifth Avenue, Soho เป็นต้น เรื่องที่จะนำมาเล่า เลยจะขอเล่าแค่เรื่องเดียว ซึ่งเป็นวันแรกที่เข้าไปถึงเมือง New York และเป็นเรื่องที่ใครที่เคยไป ก็น่าจะเคยเจอคล้ายๆกัน ขอตั้งชื่อเรื่องว่า Welcome to New York ละกัน
Welcome to New York
ถ้าอยู่เมืองไทยคุณช็อปปิ้งที่สยาม พอไปฮ่องกงคุณช็อปที่ Tsim Sha Tsui ถ้าคุณไป New York คุณต้องไม่พลาดที่นี่ Soho มีทั้งห้างและ Shop ของแบรนด์ต่างๆมากมายตั้งแต่แบรนด์อย่าง Apple ไปจนถึง Alexander Wang และ Supreme และสถานที่แห่งนี้เองคือที่ที่ผมได้รับการเข้าสู่ New York ตั้งแต่วันแรก เรื่องก็คือมี New Yorker แก็งนึง เป็นวัยรุ่น hip hop ผิวดำประมาณ 3-5 คน กำลังยืนขาย CD ที่ทำกันเอง คงเห็นว่าเราแต่งตัวค่อนข้าง hip hop เลยพยายามจะเข้ามาชวนคุยว่าชอบฟังเพลง hip hop ใช่ไหม และก็บอกว่าพวกเค้าทำเพลงกันเองนะ เพลงดีเลย อยากให้เราช่วยสนับสนุนหน่อย พร้อมกับยื่น CD มาใส่ในมือเรา บอกว่าให้ไปเลย แค่ tip หน่อยเท่าไรก็ได้ ด้วยความใจดี เราก็คิดว่ามันน่าสนับสนุนพวกนี้มาก มัน hustle ก็จริงเว้ย พอเห็นทีท่าเราสนใจ เพื่อนๆ 4-5 คนก็รุมเข้ามาที่เราหมดเลย ทุกคนดูเป็น rapper และมี CD เป็นของตัวเอง ทุกคนเอา CD ยัดเข้ามาในมือให้ เราก็รู้สึกว่ามันเริ่มเยอะแล้ว ในใจก็กลัวโดนปล้น เลยกะว่าจะรีบให้ tip และหนีดีกว่า เลยควักๆล้วงๆในกระเป๋า เจอแต่แบงค์ใหญ่อย่าง 20 และ 100 ในใจกะให้แค่ ไม่เกิน 5 ดอลล่า แต่มีไม่ถึงเลยหยิบให้ไป 2 ดอลลาร์ แก็ง rapper เริ่มเสียงดัง เริ่มโมโห และก็บอกว่าแบบนี้มันน้อยไป ไม่ support ศิลปินเลยนะให้ไปตั้งหลายแผ่น ให้มา 2 ดอลลาร์จะเอาไปกินอะไรยังไม่ได้เลย แถมยังบอกว่าจะเอาแผ่นละ 20 ดอลลาร์ (จะเอาแพงกว่า CD Jay-z อีก) ซึ่งตอนนั้นกลัวโดนปล้นมากกว่าอยากสนับสนุนพวกนี้แล้ว ไม่กล้ามีปัญหาอะไร เลยตัดใจหยิบแบงค์ 20 ให้ไปพวกนั้นและคืนแผ่นที่เหลือ เอากลับมาแค่แผ่นเดียวและรีบตีจากออกมาอย่างทันใด
วันนั้นรู้สึกว่าซวยแต่เช้า แต่คิดแง่ดีว่าไม่โดนปล้นก็ดีแล้ว พอกลับมาบ้านพัก ก็เล่าให้รุ่นพี่ที่ New York ฟัง และเหมือนทุกคนจะเคยโดนแบบนี้ เลยไปหยิบซีดีแผ่นนั้นมาให้คนอื่นดู เราตัดสินใจว่าจะลองเปิดฟังไปพร้อมๆกัน สรุปว่าแผ่นนั้นเป็นแผ่นเปล่าที่หลอกขาย เป็นไงล่ะ Welcome to New York
ถ้าให้จัดอันดับเมืองที่ประทับใจที่สุดในแบบฉบับของตัวเอง คงจัดให้ New York เป็นอันดับต้นๆ New York เป็นเมืองแห่งแฟชั่น และเทคโนโลยี ที่ยังแอบแฝงไปด้วยศิลปะและวัฒนธรรมมากมาย เราเห็นธุรกิจใหม่ๆที่เกิดขึ้นอย่างสร้างสรรค์ เห็นวัฒนะธรรมถูกขับเคลื่อนออกจากเมืองนี้ไปสู่โลก นิวยอร์กเป็นเมืองที่หลายคนมาตามหาความฝัน และยังเป็นเมืองที่ส่งต่อแรงบันดาลใจให้กับคนที่แวะมาอีกด้วย
ทริปนี้ถ่ายภาพทั้งหมดด้วยกล้อง Contax G1 กับเลนส์ Carl Zeiss Planar T* 2/45 ที่พึ่งซื้อก่อนไปไม่นานนัก พร้อมกับฟิล์ม Kodak Colorplus 200 จำนวน 3 ม้วนตลอดทริป (กล้องตัวนี้ซื้อจากร้าน The Eyes สมัยยังอยู่ในตึกภิรมย์พลาซ่า ในราคา 14,000 บาท) และพึ่งขายไปเมื่อปี 2017 ตอนที่ได้ G2 มา