กลับมาจาก Iceland ได้ราวๆ 2 เดือนแล้ว แต่ยังไม่ได้เอารูปมาลงเท่าไร ตอนแรกจริงๆ อยากเก็บรูปไว้ใช้ในหนังสือ (ผมตั้งใจว่าจะเขียน pocket book ที่เป็นบันทึกเดินทางสักเล่ม และหาทางตีพิมพ์ขาย พร้อมกับเปิดตัวหนังสือในสถานที่เล็กๆพร้อมแสดงภาพถ่ายด้วย แต่เหมือนจะยังไปไม่ถึงไหน เพราะ project งานก็ถาโถมเข้ามาเรื่อยๆ ทำให้งานอดิเรกอันนี้ยังไม่ได้เริ่มสักที) เพราะ 11 วันในประเทศ Iceland มันมีเรื่องให้เล่ามากมาย เราสองคนเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น และได้ลองทำอะไรที่ไม่เคยทำเมื่อเราอยู่ในกรุงเทพเยอะมาก
ผมจดบันทึกเลขไมล์ไว้ตั้งแต่ตอนรับรถ ทำให้ผมได้รู้ว่าผมขับรถไปทั้งหมด 2810 กิโลเมตรรอบประเทศ ตัวเลขนั้นน่าจะมากกว่าที่ผมเคยขับรถในประเทศไทยรวมกันตลอด 36 ปีด้วยซ้ำ
ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นผมมีความรู้สึกมากมาย ไม่ว่าจะตื่นเต้น ดีใจ ผิวหวัง เหนื่อย ท้อ กลัว ความรู้สึกทั้งหมดมันเกิดขึ้นในวันเดียว และในทุกๆวัน มันยากที่จะเขียนให้อ่านในแบบสั้นๆ ลองนึกภาพว่าทั้งวันเราเดินทางด้วยรถ และเท้าเพื่อขึ้นเขา หรือเข้าป่า ตกกลางคืนเรานอนหลับไปด้วยสภาพร่างกายอันเหนื่อยล้า และตื่นมาพร้อมกับวิวหมื่นล้านที่สวยจนภาพถ่ายพร้อมตัวหนังสือก็ไม่สามารถที่จะบรรยายได้ดีเท่า
เราพบกับเพื่อนร่วมทางหลากหลายประเทศ เช่นครอบครัวชาวสิงคโปร์ที่มาพร้อมกับเด็กเล็ก 3 คน(อายุ 3-6 ขวบ) ที่พยายามจะปั่นจักรยาน 2 คันพาเด็กๆเดินทางรอบประเทศ (มีรูปถ่ายครอบครัวนี้อยู่ในโพสต์นี้ด้วย) โดยวางแผนไว้ว่าจะใช้เวลา 3 เดือน จนเรากลับมาและติดตามเค้าใน Facebook เค้าก็ยังเดินทางได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น
กลับมาจาก Iceland รอบนี้ผมได้รู้ว่าความสุขนั้นไม่ได้หมายถึงการที่เราเดินทางไปถึงจุดหมายที่เราตั้งไว้ แต่การออกเดินทางในแต่ละก้าวต่างหากคือความสุข ความสุขที่ได้เดินทางร่วมกันกับคนที่รัก ได้พบเจอมิตรภาพระหว่างทาง ความสวยงามของธรรมชาติ การที่ต้องตัดสินใจ ใช้สัญชาตญาณ ถึงทุกอย่างจะไม่ได้เป็นไปตามแผน มีพลาดบ้าง แต่การก้าวข้ามผ่านอุปสรรคก็คือความสุขอีกแบบนึงเหมือนกัน
Ballisticone
Comments
There are no comments yet.